Pijnlijke gewrichten

Marleen

Gevoelig voor ontstekingen

M (70) kreeg als kind al homeopathische middelen. Nu zoekt ze voor haar vermoeidheid en pijnlijke gewrichten opnieuw een homeopaat. Na haar werk in de zorg is ze al een aantal jaren met pensioen. Ze is nog altijd flink actief met vrijwilligerswerk en in haar eigen huis en tuin. Wandelen doet ze graag. Ondanks een sterk gestel heeft ze snel last van ontstekingen. Soms waren dat verkoudheden en bijholteontstekingen, dan weer ontsteking van de galblaas of longen. De laatste jaren heeft ze elke winter een blaasontsteking.

'Misschien is het reuma'

In het najaar komt ze in de praktijk met een dik en pijnlijk sleutelbeen. 'Ik heb vaker last van gewrichtsontstekingen', zegt ze. 'Misschien is het reuma.' Voor een medische diagnose verwijs ik haar naar de huisarts. Die kan op basis van bijvoorbeeld bloedonderzoek hierover uitsluitsel geven.  Als homeopaat maak ik een homeopathische diagnose en begin met het uitvragen van de symptomen en persoonlijke kenmerken van M.

Wat valt op?

'Ik heb er wel eens een botje bijgekregen,' vertelt M. 'Het heeft nauwelijks pijn gedaan, wel raar zoiets op volwassen leeftijd.' Een bijzonderheid als deze kan heel behulpzaam zijn bij het stellen van een homeopathische diagnose. Ontstekingen herken je aan warmte, roodheid, zwelling, pijn, afgenomen functionaliteit. Dat zijn algemene kenmerken die gebruikt worden voor een medische diagnose. Voor een homeopathische diagnose zijn juist de uitzonderingen van belang. Dus: wat is er anders, wat valt op? In het geval van M. is dat onder andere botaanwas. 

Persoonlijke omstandigheden

Naast opvallende kenmerken van de klacht tellen persoonlijkheid en omstandigheden mee. M. heeft de hobbels en verdriet in haar leven grotendeels in haar eentje te boven moeten komen. Dat lukte haar over het algemeen goed. Maar verdriet om haar kinderen en vooral de zorg voor haar oude moeder valt haar zwaar. M.: 'Het is geen gemakkelijke situatie. Mijn moeder is een moeilijke vrouw.' Als ik doorvraag blijkt dat nogal een understatement te zijn en wordt duidelijker wat er speelt. Fysiek kan M. het feitelijk wel aan, maar waardering en wat warmte voor haar plichtsgetrouwe verzorging krijgt ze niet.

Lichtpuntjes zoeken

Maar M. heeft een positieve instelling, fijne hobby's en vindt steun bij haar kerkgemeenschap. 'Je moet lichtpuntjes zoeken. Er voor een ander zijn,' zegt ze. Bij het tweede consult gaat het de goede kant op. M.: 'Het sleutelbeen is bijna normaal. Mijn armen omhoog tillen gaat weer prima. En ik heb weer energie om 's avonds iets te doen, ik hoef niet meer zo vroeg naar bed.'

Geen blaasontsteking

In de maanden daarna gaat het steeds beter. Dat haar moeder overlijdt speelt daarin een rol. Enerzijds zorgt dat voor emoties en extra fysiek werk, anderzijds wordt daarmee ook een lastige periode afgesloten. Op het laatste consult zegt ze: 'Ik denk altijd, het gaat nog wel. Maar toen ging het echt niet meer. Het heeft écht geholpen.' En de blaasontsteking? Die bleef deze winter weg. 

Delen

Volgende review